ಕವಿತೆ

ನಾನೆದ್ದಾಗ ಮೂಡಣ ಬೆಳಕಿನ ನೃತ್ಯಕ್ಕೆ, ಮಂಜಿನ ಗುಂಡಾಗಿ, ಸರ್ರನೆ ಗೋಚರಿಸಿ, ಝರ್ರನೆ ಕರಗಿ ಹೋದ ಆ ದಿನಕರ, ಹಿಮಮಣಿಗೆ ಕಾದ ಗುಲಾಬಿ ಮೆಲ್ಲಗೆ, ಅರಳುತ್ತಾ ನನ್ನ ಹರಸಿತು ಶುಭವಾಗಲೆಂದು, ಆ ನೀರ ಹನಿ ನನ್ನ ಬಿಂಬವ ನೋಡಿ ನಕ್ಕಿತು. ಹನಿಮುತ್ತು ಪೋಣಿಸಿ ಚಿಗುರೆಲೆ ಮಾಲೆಯಾದರೆ, ಲತೆ-ಬಳ್ಳಿಗಳು ಹೂವ ತುಂಬಿ ಹೊನ್ನಿನ ಅರಿವೆಯ ಹೊದೆದು, ಹುಲ್ಲಿನೊದೆಗಳು ನನಗೆ ಕಚಗುಳಿಯ...

ನರಭಕ್ಷಕ ಹುಲಿಗೂ ಅನಿವಾರ್ಯ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬೋದು   ಮಾತೃ ಹೃದಯಿ ಕವಿಯೂ ಒಬ್ಬ ತಾಯಿ ಕವಿತೆ ಮಗು.   ಹೊಂಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ರೆಕ್ಕೆ ಚಾಚಿದ ಭಾನು ಜೋತೆಗೆ ನೀನು.   ತಾಯಿ ತೋಳಲ್ಲಿ ಮಗು ನಕ್ಕು ಅನಾಥ ಚಂದ್ರ ಮಂಕಾದ.   ಮೌನ ಅಂಕುಶ ಮಾತೆಂಬ ಮದಗಜ ಅಡಗಿಸಲು.   Makaranda Manoj Kumar manu.kannada@gmail.com

ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಆಸೆ ಬರಿದಾಗಲೂ ಸಿದ್ಧ. ನಕ್ಕಾಗ ಬುದ್ಧ. ವೇಷ ಕಳಚಿ ನಿಂತೆ. ಬಯಲಸತ್ಯ ಗೋಚರಿಸಿತ್ತು ಶೀತಲತೆಗೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಹಿಮಗಿರಿಗೂ ಕ್ಷಣ ನಡುಕ. ಮಳೆ ‘ದನಿ’ಗೆ ಕಾತುರದೀ ‘ನವಿಲು’ ಉತ್ಸಾಹದ ಬುಗ್ಗೆ. ಚಂದ್ರಕಾಣದೆ ಸಮುದ್ರ ಅಲೆಗಳಿಗೆ ಸಮೂಹ ಸನ್ನಿ. ಜೀವ ನೀಡದ ಬೇಡನ ‘ಸತ್ತ’ ಜಿಂಕೆ ಅಣಕಿಸಿತ್ತು. ಗುಟುಕು ನೀಡೋ ಹಕ್ಕಿಗೆ...

ನನ್ನದೆಂಬುದೇನಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನದಾಗಿರುವಾಗ|| ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆ ನಿನ್ನತ್ತ ಸುಳಿವುದು ಹೊಸ ಚೇತನ ಎನ್ನೊಳುದಿಪುದು ಈ ತನುವು ತನ್ನ ತಾ ಮರೆವುದು ತನ್ನಿದಿರು ತನ್ನಂತರಂಗವಿರಲು|| ಗಂಭೀರದಾ ಮೊಗದಲೂ ಕೂಡ ಬರವಿಲ್ಲದ ಮುಗುಳ್ನಗೆಯು ಸದಾ ಮುಖಕಮಲ ಹಿಗ್ಗಿ ಪಲ್ಲವಿಪುದು ನಿಶೆಯಲೂ, ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಗಲು|| ಅಳುವನೆಂದಿಗೊ ಮರೆತಿಹೆನು ಕೋಪವೆನ್ನನು ತ್ಯಜಿಸುಹುದು ಭಾವಲೋಕದಿ...

ನಿನ್ನೆ ಮಳೆ ಬಂದಿತ್ತೇನೇ, ಗೆಳತಿ ನಿನ್ನೆ ಮಳೆ ಬಂದಿತ್ತೇ? ಅಂಗಳದ ಗುಲಾಬಿ ನಿನ್ನಂತೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದೆ, ಹೂವಿನ ಎಸಳಿನ ಮೃದುಲತೆಯೂ ನಿನ್ನನೇ ಹೋಲುತಿವೆ, ಸಣ್ಣನೆ ಬೀಸುವ ತಣ್ಣನೆ ಗಾಳಿಗೆ ತೇಲುವ ರೇಶಿಮೆ ಕೂದಲ ಚೆಲುವೆ , ನಿನ್ನೆ ಮಳೆ ಬಂದಿತ್ತೇನೇ, ಗೆಳತಿ ನಿನ್ನೆ ಮಳೆ ಬಂದಿತ್ತೇ? ಎಲೆಗಳ ಮೇಗಡೆ ಕುಳಿತಿಹ ಹಕ್ಕಿಯ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ದನಿಯನು ಕೇಳಿದೆಯಾ ? ನೀನೇ ಬಿಡಿಸಿದ...

ಬಿಸಿಲ ಬನದಲಿ ಹಾಯಿದೋಣಿಗೆ ಮೈದಡುವುತಿರುವ ಅಲೆಗಳಲ್ಲೇ ಸ೦ಭ್ರಮ.. ಹೆಗಲಿಗೇರಿದಾ ಮುಗಿಲ ತೊದಲಿಗೆ ಗಗನ, ನ೦ಟು ಬೆಸೆಯುವ ಮಾಧ್ಯಮ.. ಶೀತಗಾಳಿಯ ಸಲಿಗೆಗೆಲ್ಲಾ ಬರೆದು ಇಟ್ಟಿದೆ ಗಳಿಗೆಯಾ ಸಹಿಯನು; ನಾವೆಯನು ಧ್ವನಿಸುವಾ ಆ ಬಿಳಿಯ ಧ್ವಜವು… ಮಾತು ಸರಿಯದ ಕೊರಳ ತು೦ಬ ತ೦ತು ಕ೦ಪನ, ಜನ್ಯ ಶ್ರಾವಣ… ರ೦ಗು ಕುಸುರಿಯಾ ಚಿಟ್ಟೆಯ೦ತೆ ಹ್ರಸ್ವವೆ೦ದೂ ಎಲ್ಲ ಋತುಮಾನ.. ಬತ್ತಿಹುದು...

ನೋಡುವೆ ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಟ್ಟು ಹನಿಯನ್ನ ಮೈಮರೆತು ಕುಣಿಯುವೆ ಬಿಚ್ಚಿ ರೆಕ್ಕೆಯನ್ನ ನೆನೆದಷ್ಟು ನೆನೆ ಅನ್ನುವ ಹೊತ್ತು ತಡೆಯಬೇಡ,ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಸೌಂದರ್ಯವಿದೆ ಆಗಸದಿ ಹನಿಯಾಗಿ ಮೋಡದಿ ಕೂಡಿದೆ ನನಸಾಗಿ ಮಳೆಯಾಗಿ ಭುವಿಯ ತಬ್ಬಿದೆ ಮೀಯುವೆನದರಲ್ಲಿ ನಿಂತು ತಡೆಯಬೇಡ,ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯಿದೆ ಗುಡುಗಿನ ಸದ್ದಿಗೆ ಮೋಡದ ನಂಟಿದೆ ಬೀಸುವ ತಂಗಾಳಿಗೆ ಮಳೆಯು ಅಂಟಿದೆ...