ಅಂಬರದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಜೊನ್ನ
ನಾಂದಿಯಾಗಿದೆ ಅನುದಿನದ ಪರ್ವಕೆ;
ಧವಲ ಬಾನಲಿ ಲೋಹಿತ ವಿಹಂಗನಿಣುಕಲು
ಮೊಳಗಿದೆ ವಿಹಂಗಮ ಗೋಷ್ಠಿ…
ವಸಂತದ ನವಸುಮ ಮಧುವು
ನನ್ನೊಳ ಹೃದಯವ ಸವಿಯಾಗಿಸಿದೆ;
ಅಭ್ರಗಳಾಗರ ಸುಂದರ ಆಗಸ
ಮನಕೆ ಮಾಗಿಯ ತಂಪನೆರೆದಿದೆ..
ಭಾನು ಮೂಡಿ ಭಾವ ತುಂಬಿರಲು
ಸುರಿದಿದೆ ಜೇನ ತುಂತುರು ಹನಿ;
ಮಾಮರದ ನನೆಯಲಿ ತುಸು ಅಡಗಿ
ಗಾನಧುನಿ ಹರಿಸಿಹಳು ಅರುಣರಾಗಿನಿ….
ವೇಣು, ಸಾರಂಗಿ, ತಂಬೂರಗಳು
ಸಾಟಿಯಲ್ಲ ಇವಳ ಗೊಟ್ಟಿಗೆ;
ಕವಿಕವಿಗಳ ಸ್ಫೂರ್ತಿ, ನಾಡಿಗೆ ಕೀರ್ತಿ
ಮಾಗಿಸಖಿ ಕಲೋಪಾಸಿನಿ..
ಮಂಜುಕವಿದ ಮುಂಜಾವಿನಲಿ
ಹರಿಸಲಿವಳು ಗಾನಸುಧೆಯನು,
ಕುಣಿಯುವರು ಘನದಿವಿಜರು
ಮರೆಯುವರು ತನುಮನವನು…
ನನ್ನ ಬಾಳ ಸಖಿ ,ಈ ಅರುಣ ರಾಗಿನಿ
ಜೇನಕಂಠದ ಅನೂಕ ಸಂಗಿನಿ;
ಇವಳು ಹಾಡಲು ಎದೆಯಂಬುಧಿಯಲಿ
ಪುಟ್ಟುವುದು ಅತಿ ಮಧುರ ಮಧು ಪನಿ…
ಇವಳ ಗಾಯನಕೆ ಎಲ್ಲೆ ಇಲ್ಲ
ನಿಶೆಯಲೂ ಜೊನ್ನರಳಿಸುವಳು ಚಣದಿ;
ದಿನವೆಲ್ಲಾ ಹಾಡಿ ಮೂಡಲು ಬೈಗು
ಮರಳುವಳು ಮತ್ತೆ ಹಾಡ್ವ ಛಲದಿ……
