ನನ್ನ ಸಮೀಪದ ಬಂಧುಗಳು ಆಗಾಗ ಹೇಳುವುದು ‘ಊರು ನೋಡಬೇಕೋ ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡುತ್ತ ನೋಡುತ್ತ ಹೋಗಬೇಕು. ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನಿದ್ದೆ ತೂಗುತ್ತ ಊರಿಂದೂರಿಗೆ ಹೋಗುವುದರಲ್ಲಿ ಏನೂ ಮಜವಿಲ್ಲ.’ ಅಮೇರಿಕೆಯಲ್ಲೇ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳಿದ್ದು ಆಗಾಗ ಸಮುದ್ರ ಲಂಘನ ಮಾಡಿದವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ‘ಹೌದು ನಿದ್ದೆ ತೂಗುತ್ತ ನೋಡುವುದಾದರೂ ಏನು?’ ಎಂದೆ. ನಾನೇನು ವಿಮಾನದಲ್ಲೇ...
‘ನಿಮಗೆ ಅಗತ್ಯದ ಔಷಧದ ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬರಲು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ವೈದ್ಯರ ಅನುಮತಿ ಚೀಟಿ ಇರಬೇಕಷ್ಟೆ’. ಅಮೇರಿಕೆಗೆ ಹೋಗುವ ತಯಾರಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ನನಗೆ ಹಿರಿಮಗನ ಸೂಚನೆ. ಶೀತ, ಕೆಮ್ಮು, ಮೈಕೈ ನೋವು, ಹೊಟ್ಟೆ ನೋವು ಇಂತಹ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಿರಿಕಿರಿಗಳಿಗೆ ಡಾಕ್ಟರರು ಯಾಕೆ ಮನೆ ವೈದ್ಯರೇ ಸಾಲದೆ ಎಂಬ ಯೋಚನೆಯಿಂದ ಬೇಕಾದ ಮಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿದ್ದೆವು. ಎಷ್ಟೋ...
‘ಅಮೇರಿಕೆಗೆ ಬಂದು ಮುವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಾದುವು. ಇಲ್ಲಿನ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಪೂರ್ಣ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ಈ ಊರಿಗೆ ಬಂದೇ ಹದಿನಾಲ್ಕು ವರ್ಷವಾಯಿತು ನೋಡಿ.’ ವಾಕಿಂಗ್ ಹೋಗುತ್ತ ನಾಯಿಯ ಚೈನು ಹಿಡಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಮಾಬನೆಂದನು. ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಕಡೆಯೂ ಮನೆಗಳು. ವಿಶಾಲ ಹಿತ್ತಿಲವು. ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಎಲ್ಲ ಮರಗಿಡ ಬೆಳೆಸಿ, ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹೂಗಿಡ, ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲು...
ಮರ, ಮರ, ಮರ,ಮರ. . . . . . . . .ಅನ್ನುತ್ತಾ ರಾಮ, ರಾಮ ರಾಮ ಎಂದೇ ಹೇಳತೊಡಗುತ್ತೇವೆ. ಹಾಗೇ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ, ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮ. . . . . . . .ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಅಪ್ಪಮ್ಮ ಎಂದೇ ಹೇಳುವ ಹಾಗೇ ಆಗುತ್ತದೆ. ಈ ಆಟ ಯಾಕೆ? ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಆಸರೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವಾಗ ಯಾರು ನಮಗೆ ಹೆಚ್ಚು ನಿಕಟ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವುದೂ ಇಲ್ಲ, ಅರಿವಾಗುವುದೂ ಇಲ್ಲ. ಹಸಿದಾಗ ತುತ್ತು ಬಾಯಿಗೆ...
ಆಗೇನು ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ ದಾಖಲಿಸುವುದು ಕಡ್ಡಾಯವಲ್ಲ. ದಾಖಲಿಸಿ ಆಗುವುದೇನು? ಒಂದೊಂದು ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಕನಿಷ್ಠ ಆರೇಳು ಮಕ್ಕಳು ಸಾಮಾನ್ಯ. ಹತ್ತು ಹದಿನೈದು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದರೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅಂಗನವಾಡಿ ಶಾಲೆಗಳಂತಿದ್ದ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಹುಟ್ಟುದಿನ ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು, ಯಾರಿಗೆ ನೆನಪು? ಯಾಕೆಂದರೆ ಒಂದು ಮಗುವಿನ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ ಆಚರಿಸುವುದರ ಮುಂಚೆ ಮತ್ತೊಂದು ಮಗು...
ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಚಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಹೂವು ಮೂಡಿತ್ತು. ಬಹಳ ಉದ್ದದ ತೊಟ್ಟಿನ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಕಂದು-ಕಾಫಿ ಬಣ್ಣದ ಹೂವುವು. ಸಂಜೆಗಾಗುವಾಗ ಬಾಡಿ ಉದುರಬಹುದೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಹಾಗೇ ಇತ್ತು. ಮರುದಿನವೂ ಹೂವುವು ಅರಳಿ ನಗುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಮತ್ತಿನ ದಿನವೂ ಹಾಗೇ. ಎಲಾ ಇದು ಯಾವ ಹೂವು? ಇಂತಹ ಹೂವುಗಳು ಅಂಗಳ ತುಂಬ ಇದ್ದರೆ ಏನು ಚಂದ! ನನ್ನಾಕೆಯನ್ನೇ ಕೇಳಿದೆ...
‘ಹುಟ್ಟೂರಿಂದ ಹೆತ್ತವರು ಬಂದಾಗ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಕೂಟದವರನ್ನು ಮನೆಗೆ ಕರೆದು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಉಣ್ಣುವುದು ಇಲ್ಲಿಯ ಕ್ರಮ’ ಎಂದಳು ನನ್ನ ಸೊಸೆ. ಕೂಟದವರೆಂದರೆ ಯಾರು? ಹಲವು ಸಮುದ್ರಗಳನ್ನು ದಾಟಿ ಇಲ್ಲಿ ಜೀವನವನ್ನು ಕಾಣುತ್ತಿರುವ ಹವ್ಯಕ ಬಂಧುಗಳು. ಸೊಸೆಯ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆ ಕುಟುಂಬಗಳ ಮಹಿಳಾ ಸದಸ್ಯರು ಶಾಂತಕ್ಕ, ಸವಿತಕ್ಕ.. ಹೀಗೆ. ಮಹಿಳಾ ಸದಸ್ಯರು ಬರುವಾಗ ಮಹನೀಯರು, ಮರಿಗಳು...
ಕತೆ ಎಂದ ತಕ್ಷಣ ಕಿವಿ ನೆಟ್ಟಗಾಗುವುದು ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಮುದಿಯರಿಗೂ. ಕತೆಯ ಸಂಗತಿ ಅಡುಗೂಲಜ್ಜಿಯದ್ದಿರಬಹುದು, ವರ್ತಮಾನದ್ದಿರಬಹುದು. ಅವರವರ ರುಚಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ ಕತೆ ಕೇಳುವುದು, ಓದುವುದು ಇಷ್ಟವೇ. ನಾನೀಗ ಸೂಚಿಸುವುದು ಭೂಮಿಯ ಕತೆ. ಹೇಳಲು ಎಷ್ಟು ಸಮಯ ಬೇಕು, ಓದಲು ಎಷ್ಟು ದಿನಗಳು ಬೇಕು! ಆದರೂ ಒಂದು ಗಳಿಗೆಯ ಕಣ್ಣೋಟದಿಂದ ಕತೆಯ ಗಂಭೀರತೆಯನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಬಹುದೋ ಏನೋ...
‘ಪಾರ್ಕಿಂಗಿಗೆ ಹತ್ತು ಡಾಲರ್’ ಎಂದೂ ಕಾಣದ ಫಲಕ ಇಂದು. ಸೊಸೆಯೊಂದಿಗೆ ವಾರ್ನರ್ ಪಾರ್ಕಿಗೆ `ವಾಕಿಂಗ್’ ಹೋಗುವ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದ್ದರು. ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಬದಿಯ ಬೃಹತ್ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಮಳಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಬಿಕೋ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದುದು ಇಂದೇನು ಒಮ್ಮೆಲೇ ಶುಕ್ರದೆಸೆ ಗಳಿಸಿಕೊಂಡುದು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಪಾರ್ಕಿನ ಕಡೆ ನಡೆದೆವು. ಏನೋ ಗದ್ದಲ ಕೇಳಿಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಗೇ...
ಊರಿಂದ ಹೊರಡುವ ಮುಂಚೆಯೇ ಸೊಸೆ `ನಿಮ್ಮನ್ನು ಜೆಮ್ ಶೋಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ. ಟಿಕೆಟ್ ಎಲ್ಲಾ ಕಾದಿರಿಸಿದ್ದೇನೆ’ ಎಂದಿದ್ದಳು. ಮುಂದಾಗಿ ದೊರೆತ ಮಾಹಿತಿಯಿಂದ ನನ್ನಾಕೆಗೆ ಖುಶಿಯೇ. ಅದಕ್ಕೇ ಮೊನ್ನೆ ಸಾಂತಾ ಮೋನಿಕಾಕ್ಕೆ ಮುತ್ತು ರತ್ನಗಳ ಮೇಳಕ್ಕೆ ಹೊರಡುವಾಗ ಯಾವ ತಕರಾರಿಲ್ಲದೆ ಹೊರಟುದು. ಇಲ್ಲಿಯ ಬಿಸಿಲು, ಚಳಿ ಎರಡೂ ಆಕೆಗೆ ಅತಿರೇಖವೇ ಆಗಿ ಹೊರಗೆ...
