ಕಾಲಾಯ ತಸ್ಮೈನಮಃ.... | Readoo Kannada

ಮೊನ್ನೆ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ವಿಧಿ ಇಲ್ಲದೆ ಒದ್ದೆ ಆಗಬೇಕಾಯಿತು… ಈ ದರಿದ್ರ ಮಳೆಯನ್ನು ಮನಸಾರೆ ಶಪಿಸಿದೆ… ಕಾಲೇಜಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಳೆಯ ಪ್ರತಿಹನಿಯನ್ನು ಮನಃಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಆಹ್ವಾನಿಸುತ್ತಿದ್ದವಳು ಮಳೆಯನ್ನು ಶಪಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಮೊದಲನೆಯ ಬಾರಿ…

ತುಂಬ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಸಿಂಗರಿಸಿ ಹೊರಟವಳಿಗೆ ಅರ್ಧ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಬಂದಾಗ ಆಶಾ ಭಂಗವಾಯಿತು… ಈಮಳೆಯಿಂದ ನನ್ನ್ನ ಕೆಲಸ ಕೆಟ್ಟಿತು ಅನ್ನೋ ದುಗುಡ ಬೇರೆ ಆಯಿತು… ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಛತ್ರಿ ಇಲ್ಲದೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಟಿದ್ದು ನನ್ನ ತಪ್ಪು…ಆದರು ಮಳೆಯದೇ ದೋಷ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಂಡಿತು. ಕೆಲಸದ ಮನೆ ಹಾಳಾಯಿತು ಅಂತ ಮನೆಗೆ ವಾಪಾಸ್ಸಾದೆ…

ಮನಸಿನ ಅಸಹನೆ ಶಾಂತ ಗೊಳಿಸಲು ಕಾಫಿಯ ಮೊರೆ ಹೋದೆ… ತೆರೆದ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ತಂಪಾದ ಗಾಳಿಯ ಜೊತೆ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿಸೇವಿಸಿದಾಗ ಅಸಹನೆ, ರೋಷವೆಲ್ಲ ತನಗರಿವಿಲ್ಲದೆ ಮಾಯವಾಯಿತು…

ಕಾಲೇಜಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಳೆ ಯಾವುದೇ ಕ್ಷಣ ಬಂದರೂ ತುಂಬು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಆಹ್ವಾನಿಸುತಿದ್ದೆ… ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯುವುದೇ ಸಂಭ್ರಮ …ಮಳೆಗಾಲ ನಂಗೆ ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ತುಂಬ ಇಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು… ಅಮ್ಮ ಮಾಡಿದ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿಯ ಜೊತೆ ಮಳೆಯನ್ನು ನೋಡುವುದೋ, ಪುಸ್ತಕಓದುವುದೋ…. ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯುದೆಂದರೆ ತುಂಬ ಪ್ರಿಯವಾದ ಕೆಲಸವಾಗಿತ್ತು.. ಬಹುಶಃ ಈ ಮಳೆಯಲ್ಲಿನೆನೆಯುವ ಚಾವಳಿ ಬಂದಿದ್ದು ಅಪ್ಪನಿಂದಲೇ ಎನ್ನಬಹುದು… ಅವರು ಅಷ್ಟೇ… ಮಳೆ ಇಲ್ಲದ್ದಿದ್ದಾಗ ಹೊರ ಹೋಗಲು ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆನೋಡುತ್ತಿದ್ದವರು, ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕುತಿದ್ದರು… ಇದೆ ನೆಪಮಾಡಿಕೊಂಡು ತೋಟಕ್ಕೆ ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದರು… ಅಮ್ಮನ ಗೊಣಗಾಟದಿಂದ ದೂರವಿಡಲು ಅವರ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಮನಃಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನೆನೆದು ಸಂಜೆ ಮಳೆ ನಿಂತ ಮೇಲೆಹರ್ಷಚಿತ್ತರಾಗಿ ವಾಪಾಸ್ಸಗುತಿದ್ದರು…. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆದು ತೊಪ್ಪೆಯಾದ ಸೂರ್ಯನೂ ಹೊಂಬಣ್ಣ ಬೀರುತ್ತ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತ… ಕರೆಂಟು ಹೋದಾಗಲಂತೂ ಅಂತ್ಯಾಕ್ಷರಿ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ನೆನಪು ಇನ್ನೂ ಅಚ್ಚಳಿಯದೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದೆ…ಅಪ್ಪನೂ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಸೇರುತಿದ್ದರು…. ಅಮ್ಮ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಿಂದಲೇ ಸಾಥ್ ಕೊಡುತಿದ್ದರು… ಮಳೆಯೊಂದಿಗೆ ಅವಿನಾಭಾವ ಸಂಬಂಧಬೆಳೆದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು ಆಗ…

ಇದೆಲ್ಲ ಕಳೆದು ಬರೀ ಆರು ಮಳೆಗಾಲ ಕಳೆದರೂ ಯಾಕೋ ಮೊನ್ನೆ ಅರಿವಿಲ್ಲದೆ ಮಳೆಯ ಮೇಲೆ ಕೋಪ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.. ಬಹುಶಃ ಕಲಾಯತಸ್ಮೈನಮಃ ಅನ್ನೋದು ಇದ್ದಕ್ಕೆನೇ… ಆಗಿನ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಗಳು, ಅವು ತರುತಿದ್ದ ಸಂತೋಷ ಇವತು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಕಳೆದು ಕೊಂದುಬಿಟ್ಟಿದೆ…