ಮೊನ್ನೆ ಪೀಟ್ ಕ್ಯಾಂಬೆಲ್ ಎಂಬವರು ತಮ್ಮ ವಾಲ್’ನಲ್ಲಿ ತಾವು ಭಾಗವಹಿಸಿದ ಒಂದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಸರ್ವೈವರ್’ಗಳು ಭಾಗವಹಿಸಿ ತಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ನಿಜಕ್ಕೂ ಅದೊಂದು ಅದ್ಭುತವಾದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಾಗಿರಲೇಬೇಕು. ಆದರೆ ನನ್ನನ್ನ ಇನ್ನಷ್ಟು ಸೆಳೆದಿದ್ದು ಆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಹೆಸರು. ಅದರ ಹೆಸರು...
‘ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಸರ್ವೈವರ್ ಜೊತೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಮಯ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಮ್ಯಾಜಿಕಲ್ ಮೊಮೆಂಟ್ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ’ ಅಂತ ಮೊನ್ನೆ ಯಾರೋ ಟ್ವೀಟ್ ಮಾಡಿದ್ದರು. ನಿಜ. ಅದರಲ್ಲೂ ಎದುರಿಗಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಕೂಡ ನಾವು ಒಳಗಾಗಿದ್ದ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್’ಗೆ ಒಳಗಾಗಿ ಗುಣಮುಖರಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಈ ಮಾತು ನೂರಕ್ಕೆ ನೂರು ನಿಜ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಅಂದರೆ ಆಸ್ಟಿಯೋ ಸರ್ಕೋಮ ಸರ್ವೈವರ್, ಆಸ್ಟಿಯೋ ಸರ್ಕೋಮಾ...
“I’m Zach Sobiech, 17 years old and I have few months to live” ಎ೦ದು ಹೇಳಿ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕಿದ್ದ ಹುಡುಗನನ್ನು ನೋಡಿ ಕಣ್ಣಂಚಲ್ಲಿದ್ದ ನೀರು ಜಾರಿತ್ತು. ಆತನ ಹೃದಯಪೂರ್ವಕ ನಗು ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಆಕರ್ಷಿಸುವಂತಿತ್ತು. ಸಾವಿನ೦ಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಹುಡುಗನ ಮ೦ದಸ್ಮಿತವನ್ನು ಕ೦ಡು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಟ್ಟಿದ್ದೆ. ನೋವುಗಳಲ್ಲೂ ನಗುವುದು ಸಾಧ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು ಆತನ ಮಂದಹಾಸ...
‘ಮನುಷ್ಯನಿಗೂ ರೆಕ್ಕೆಗಳಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಚನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು.’ ಕಿಟಕಿಯಿಂದಾಚೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವಳಿಗೆ ಪಕ್ಷಿಗಳ ಹಾರಾಟ ಕಂಡು ಯೋಚನೆಯೊಂದು ಬಂದಿತ್ತು. ‘ನನಗೂ ಕೂಡ ರೆಕ್ಕೆಗಳಿದ್ದಿದ್ದರೆ, ಅವುಗಳಂತೆ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸ್ವಚ್ಚಂದವಾಗಿ ಹಾರಾಡಬಹುದಿತ್ತು’ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಕ್ರಚಸ್ ವಾಸ್ತವವನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ನಡೆಯಲೂ ಆಗದವಳು ಹಾರುವ...
ಆಗತಾನೆ ಬ್ಲಡ್’ಟೆಸ್ಟ್ ಮುಗಿಸಿ ಖುರ್ಚಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನನ್ನ ಸರದಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೆ. ೪ನೇ ಕೀಮೋಗಾಗಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದ ನಾನು, ಅಡ್ಮಿಷನ್ ಆಗಿ ವೀಲ್ಚೇರ್ ಬರುವವರೆಗೂ ಅಲ್ಲೇ ಕಾಯಬೇಕಿತ್ತು. ಸುತ್ತಲೂ ಕಣ್ಣಾಡಿಸುತ್ತಾ ಉಳಿದ ಪೇಷೆಂಟ್’ಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವಳಿಗೆ ಕಣ್ಣಿಗೆಬಿದ್ದದ್ದು ಸುಮಾರು ೩-೪ ವರ್ಷದ ಸುಂದರವಾದ ಪುಟ್ಟಮಗು. ತನ್ನ ತಾಯಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿದ್ದ...
“ಗುಣಪಡಿಸಲಾಗದ ಖಾಯಿಲೆ ಎಂದರೆ ಬದುಕು ಮುಗಿದಂತಲ್ಲ” ಹೀಗಂತ ಹೇಳಿದ್ದು, ನ್ಯೂಜೆರ್ಸಿಯ ಡೇವಿಡ್ ಕ್ಲಾರ್ಕ್. ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದ ತಕ್ಷಣ ಆತನಿಗೆ ಬರುವ ಮೊದಲ ಯೋಚನೆ, ತನಗೆ ಟರ್ಮಿನಲ್ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಇದೆ ಎಂಬುದು. ಅದರ ನಂತರ ಎರಡನೆಯ ಯೋಚನೆಯೇ “ಈ ದಿನವನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಾರ್ಥಕಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು?” ಎಂದು. ಸಾವನ್ನ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಇನ್ನೇನನ್ನ ತಾನೆ...
ಅವರ ಆ ಅಯಾಸಗೊಂಡ ದೇಹ, ನೋವನ್ನು ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಮುಖ, ಮೂಗಿನ ಮೂಲಕ ಹೋಗಿದ್ದ ಕೃತಕ ಆಹಾರನಳಿಕೆ, ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದವಳು ಅಳು ತಡೆಯಲಾಗದೇ ರೂಮಿಗೆ ಓಡಿದೆ. ಅಮ್ಮ ಊಟಕ್ಕೆ ಕರೆಯಲು ಬಂದಾಗ ರೂಮಿನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಮಂಡಿಯೊಳಗೆ ಮುಖ ಹುದುಗಿಸಿ ಬಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದೆ. “ಯಾಕೆ ಅಳ್ತಾ ಇದೀಯಾ?” ಎಂದರು ಅಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು. “ಅಜ್ಜನಿಗೆ...
“ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಎಂದರೆ ಸಾವಿನ ಶಿಕ್ಷೆ ಅಲ್ಲ, ಉತ್ತಮವಾದುದನ್ನೇನೋ ಪಡೆಯುವ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸ್ಪೀಡ್ ಬಂಪ್ ಇದ್ದಂತೆ” ಎಂದಿದ್ದಾನೆ ಶಾನ್. ನಿಜ, ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಯಾವಾಗಲೂ ಸಾವಿನ ಶಿಕ್ಷೆಯೇ ಆಗಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ. ಸ್ಪೀಡ್’ ಬಂಪ್’ನಂತೆ ಬಂದಾಗ ಬದುಕು ನಿಧಾನಿಸಿ, ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಧೇನಿಸಲು, ಅದರ ಮೌಲ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯಲು. ಬದುಕುವುದನ್ನು ಕಲಿಯಲು ಸಿಗುವ ಅವಕಾಶವಾಗಿ...
ಪೌಲೋನ ‘ಇಲೆವನ್ ಮಿನಟ್ಸ್’ ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದು ಕೂತವಳಿಗೆ ಡೆಡಿಕೇಷನ್ ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಆಗಿತ್ತು. ಇಷ್ಟುದ್ದದ ಡೆಡಿಕೇಷನ್ ಯಾರಿಗಪ್ಪಾ ಅ೦ತ ಯೋಚಿಸುತ್ತಲೇ ಓದತೊಡಗಿದ್ದೆ. ಪೌಲೋನ ಈ ಪುಸ್ತಕ ಮುಗಿಯುವ ಹಂತದಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಫ಼್ರಾನ್ಸ್’ಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ೭೦ವರ್ಷದ ವೃದ್ಧರೊಬ್ಬರು ಇವರನ್ನು ಕಂಡು ಮಾತನಾಡಿಸಿ, “ನಿಮ್ಮ ಪುಸ್ತಕಗಳು ನನಗೆ ಕನಸು ಕಾಣುವಂತೆ...
“ನಾವ್ಯಾಕೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಸಮಾಜ ನಮ್ಮನ್ನ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಿ ಅ೦ತ ಬಯಸುತ್ತೇವೆ?” ಎ೦ದೆ, ನನ್ನ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ “ಯಾಕೆ೦ದರೆ ನಾವು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ” ಎ೦ಬ ಉತ್ತರ ಬ೦ದಿತ್ತು. ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರವೇ! ಆದರೆ ಅಷ್ಟೊ೦ದು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಏಕೆ? ನಾನಾಗ ತಾನೆ “ಬ್ಯೂಟಿಫ಼ುಲ್ ಮೈ೦ಡ್’ ಅನ್ನೋ ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿ ಮುಗಿಸಿದ್ದೆ. ಜಾನ್ ನ್ಯಾಶ್’ನ ಜೀವನಾಧಾರಿತ ಸಿನೆಮಾ ಅದು. ಆತನನ್ನು...
