ಅರುಣರಾಗಿನಿ

ಅಂಬರದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಜೊನ್ನ

ನಾಂದಿಯಾಗಿದೆ ಅನುದಿನದ ಪರ್ವಕೆ;

ಧವಲ ಬಾನಲಿ ಲೋಹಿತ ವಿಹಂಗನಿಣುಕಲು

ಮೊಳಗಿದೆ ವಿಹಂಗಮ ಗೋಷ್ಠಿ…

ವಸಂತದ ನವಸುಮ ಮಧುವು

ನನ್ನೊಳ ಹೃದಯವ ಸವಿಯಾಗಿಸಿದೆ;

ಅಭ್ರಗಳಾಗರ ಸುಂದರ ಆಗಸ

ಮನಕೆ ಮಾಗಿಯ ತಂಪನೆರೆದಿದೆ..

ಭಾನು ಮೂಡಿ ಭಾವ ತುಂಬಿರಲು

ಸುರಿದಿದೆ ಜೇನ ತುಂತುರು ಹನಿ;

ಮಾಮರದ ನನೆಯಲಿ ತುಸು ಅಡಗಿ

ಗಾನಧುನಿ ಹರಿಸಿಹಳು ಅರುಣರಾಗಿನಿ….

ವೇಣು, ಸಾರಂಗಿ, ತಂಬೂರಗಳು

ಸಾಟಿಯಲ್ಲ ಇವಳ ಗೊಟ್ಟಿಗೆ;

ಕವಿಕವಿಗಳ ಸ್ಫೂರ್ತಿ, ನಾಡಿಗೆ ಕೀರ್ತಿ

ಮಾಗಿಸಖಿ ಕಲೋಪಾಸಿನಿ..

ಮಂಜುಕವಿದ ಮುಂಜಾವಿನಲಿ

ಹರಿಸಲಿವಳು ಗಾನಸುಧೆಯನು,

ಕುಣಿಯುವರು ಘನದಿವಿಜರು

ಮರೆಯುವರು ತನುಮನವನು…

ನನ್ನ ಬಾಳ ಸಖಿ ,ಈ ಅರುಣ ರಾಗಿನಿ

ಜೇನಕಂಠದ ಅನೂಕ ಸಂಗಿನಿ;

ಇವಳು ಹಾಡಲು ಎದೆಯಂಬುಧಿಯಲಿ

ಪುಟ್ಟುವುದು ಅತಿ ಮಧುರ ಮಧು ಪನಿ…

ಇವಳ ಗಾಯನಕೆ ಎಲ್ಲೆ ಇಲ್ಲ

ನಿಶೆಯಲೂ ಜೊನ್ನರಳಿಸುವಳು ಚಣದಿ;

ದಿನವೆಲ್ಲಾ ಹಾಡಿ ಮೂಡಲು ಬೈಗು

ಮರಳುವಳು ಮತ್ತೆ ಹಾಡ್ವ ಛಲದಿ……

Facebook ಕಾಮೆಂಟ್ಸ್

Tags: poem

Kavana V Vasishta: An Akashavani artist, loves reading novels and have published a book "Anthargami"

ಗೆದ್ದಲು
ಚಿಗುರುವುದನ್ನೇ ಮರೆತ ಬೋಳುಮರ ಹೂವು ಹಣ್ಣು ತಳೆದು ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹೊಟ್ಟೆ ತಣಿಸಿ ಎಷ್ಟು ಯುಗವಾಯ್ತು ಕಾದಿರುವೆ ಹಗಲಿರುಳು ಬೇರುಗಳ ನೆನೆಸಿ…
ಅದೊಂದು ದಿನ
ಅದೊಂದು ದಿನ- ಅಂದೂ ತೊಳೆದಿಟ್ಟ ಹಾಗೆ ಆಕಾಶ ಅಥವಾ ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಖಬರುಗೇಡಿ ಮೋಡ ಸುಮ್ಮನೆ ರೆಕ್ಕೆಯೂ ಅಲುಗದೆ…
ನಡೆ ನೀನು‌ ನಡೆ!
ಭಾವ ಬಂಧನದ ಮೇರೆ ಮೀರಿ, ನೂರಾರು ಕನಸುಗಳ ಕೋಟೆ ದಾಟಿ, ಹೊರಟಿದೆ‌‌ ಪಯಣ, ಗಮ್ಯದ ಕಡೆ ಗಮನ! ಅಂತ್ಯವ…